ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

Το Τμήμα Μουσικών Σπουδών αποχαιρετά τον «Πατριάρχη» Πέτρο-Λούκα Χαλκιά… Έφυγε «γεμάτος», πλήρης ημερών, άρχοντας τιμημένος!.. Συντροφευμένος από την αγάπη των φίλων κι εδικών, την αναγνώριση των συναδέλφων, τον σεβασμό των πνευματικών του απογόνων, την απέραντη ευγνωμοσύνη όλων όσοι αξιωθήκαμε να «μεταλάβουμε» τη γενναιοδωρία της καρδιάς και της σπουδαίας τέχνης του.

Ήταν τακτικά προσκαλεσμένος στα μαθήματα μας, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ που τον τίμησε το 2015 σε μια πανηγυρική τελετή στη Μεγάλη Αίθουσα στα Προπύλαια (μαζί με τους κορυφαίους ομοτέχνους του Χρόνη Αηδονίδη, Χρήστο Ζώτο, Νίκο Καρατάσο, Γρηγόρη Καψάλη και Νίκο και Γιασεμή Σαραγούδα).

Ατέλειωτες οι αφηγήσεις για τα έργα και τις ημέρες του, από το Πωγώνι και την Ήπειρο στην Αθήνα, στην Αμέρικα, «και πάσης Ελλάδος», στον παγκόσμιο Ελληνισμό. Βαθύς γνώστης και θεματοφύλακας της παράδοσης, αλλά και συνάμα ανοιχτός σε νέες προ(σ)κλήσεις και συν-πράξεις σε έναν δυναμικό διάλογο με άλλα μουσικά είδη και πολιτισμούς (από την Ινδία μέχρι τη τζαζ)!..

Με τη λέξη «αυτοσχεδιασμός» ανακαλούμε μια φράση-κλειδί του Πέτρο-Λούκα:  «Όταν παίζω ένα μοιρολόι είμαι ελεύθερος να κάνω τα πάντα, εκτός απ' αυτά που …απαγορεύονται!» Σε μια μόνο πρόταση συμπύκνωσε όλη την ουσία, το ιδιαίτερο κράμα ελευθερίας και υποταγής που διακρίνει κάθε λαϊκή παράδοση. Ένα πολύτιμο μάθημα όχι μόνο μουσικής τέχνης αλλά, κυρίως, μάθημα ζωής. Μια αριστοτεχνική ισορροπία, όπου ο επώνυμος οργανοπαίχτης αντιπαραθέτει στην κοινότητα από την οποία προέρχεται την προσωπική του τέχνη, χωρίς όμως να παύει ούτε στιγμή να ενεργεί στο όνομα της και για λογαριασμό της. Γιατί, ως λαϊκός μουσικός, συμπυκνώνει τη συλλογική γνώση και μνήμη, κι αυτές καλείται κάθε φορά  να εκφράσει και να επικυρώσει με το παίξιμό του.

Γι’ αυτό και το μεγαλύτερο «δίπλωμα τιμής», το ανεκτίμητο «παράσημο» που συνοδεύει τον Πέτρο-Λούκα στο στερνό του ταξίδι στο φως, παραμένει ο θαυμασμός και η ΑΓΑΠΗ όλου του κόσμου που γλέντησε, χόρεψε, αγάπησε, έκλαψε, ταυτίστηκε μαζί του και που θα εξακολουθήσει να προστρέχει στα «γιατρικά» της μουσικής του. Ευτυχώς η παρακαταθήκη του έχει καταγραφεί σε πολλές περιστάσεις, πολύτιμο σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές,μύηση στην τέχνη του ελληνικού λαϊκού κλαρίνου, στο ύφος και το ήθος του ελληνικού μουσικού πολιτισμού.

Σήμερα ο Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς ολοκλήρωσε τον κύκλο της φυσικής του παρουσίας, όμως η μνήμη του, σίγουρα, θα παραμείνει πολύχρονη. Γιατί οι τιμημένοι νεκροί – όπως ο Πέτρος – είναι αυτοί που «θάλλουν τα άνθη της αύριον»!..

Λάμπρος Λιάβας